Hristiyan oldunuz, peki bundan sonra dünyadaki hayatımızı nasıl geçireceğiz?
Hristiyan yaşamı, inanç ve imanla dolu olarak yaşanması gerekir.
Hristiyan yaşamına imanla gireriz ve onu imanla yaşarız. Günahın bağışlanması için Mesih'e gelerek Hıristiyan yaşamına başladığımızda, aradığımız şeyin imandan başka hiçbir yolla elde edilemeyeceğini anlarız.
Cennete giden yolda çalışamayız çünkü yapabileceğimiz hiçbir şey yeterli olmayacaktır. Mesih haricinde, biz cennete girebilecek kadar "mükemmel ve günahsız" değiliz.
Yapılacaklar ve yapılmayacaklar listesine uyarak sonsuz yaşama ulaşabileceklerine inananlar, Kutsal Kitap'ın açıkça öğrettiği şeylere aksi bir alternatif üretmişlerdir. İyi işlerimiz, bizi Rab'bin yanına götürmez. Cenneti karşılıkla, alışveriş eder gibi çabamızla kazanamayız.
"Tanrı katında hiç kimsenin Yasa'yla aklanmadığı açıktır. Çünkü “İmanla aklanan yaşayacaktır." (Galatyalılar 3:11)
İsa'nın zamanındaki Ferisiler, Mesih'i onlara bunu söylediği için reddettiler. gerçek şu ki, onların tüm doğru işleri değersizdi ve yalnızca Mesihlerine olan iman onları kurtarabilirdi.
Romalılar 1'de Pavlus, İsa Mesih'in sevindirici haberinin bizi kurtaracak güç olduğunu, müjdenin O'na iman eden herkesin sonsuz yaşama sahip olacağına dair iyi haber olduğunu söylüyor. Bu iyi habere iman ederek Hristiyan yaşamına girdiğimizde, bizi kurtaran Tanrı hakkında giderek daha fazla bilgi edindikçe imanımızın arttığını görürüz.
Bizler her gün O'na daha da yakınlaşmak için yaşarken, Mesih'in sevindirici haberi aslında Tanrı'yı bize açıklıyor.
Romalılar 1:17 şunu söylüyor: "Tanrı'nın insanı akladığı, Müjde'de(İncil) açıklanır. Aklanma yalnız imanla olur. Yazılmış olduğu gibi, “İmanla aklanan yaşayacaktır.”
Dolayısıyla Hristiyan yaşamının bir kısmı da hayatı, anlayış ve bilgelikle yaşamaktır. Bunun için Kutsal Ruh aracılığıyla Tanrı ile daha yakın, daha samimi bir ilişki için duanın eşlik ettiği, Söz'ün (Kutsal Kitap'ın) özenle okunması ve incelenmesidir.
Mesih'le birlikte bir yaşam sürdürebilmek için benliğe, kötü tutkulara karşı ölü olmamız da gerekir.
Pavlus Galatyalılara şöyle dedi: “Mesih'le birlikte çarmıha gerildim. Artık ben yaşamıyorum, Mesih bende yaşıyor. Şimdi bedende sürdürdüğüm yaşamı, beni seven ve benim için kendini feda eden Tanrı Oğlu'na imanla sürdürüyorum.” (Galatyalılar 2:20)
Mesih'le birlikte çarmıha gerilmek, eski doğamızı (kötü, günahlı tutkularımızı) çarmıha çivilenmiş olarak kabul ettiğimiz ve Mesih'inki olan yeni doğada yaşamayı seçtiğimiz anlamına gelir (2 Korintliler 5:17)
Bizi seven ve bizim için ölen kişi şimdi Ruh'uyla içimizde yaşıyor ve yaşadığımız hayat O'na iman sayesindedir. Mesih ile yaşamak kötü arzularımızı, hırslarımızı ve yüceliklerimizi, büyüklenmemizi O'na feda etmek ve bunların yerine Mesih'inkileri koymak anlamına gelir. Bunu ancak O'nun gücüyle, O'nun lütfuyla bize verdiği imanla yapabiliriz. Hristiyan yaşamının bir kısmı bu amaçla dua etmektir.
İsa Mesih'e olan imanımız, bu dünyaya gözlerimizi kapayana kadar devam etmelidir. İbraniler 10:38-39 bu konuyu Eski Ahit peygamberi Habukkuk'tan alıntı yaparak ele alır:
“Doğru adamım, imanla yaşayacaktır.
Ama geri çekilirse, ondan hoşnut olmayacağım.”
Tanrı, bir taahhütte bulunduktan sonra O'ndan "geri çekilen" kişiden memnun değildir, ancak imanla ve ona bağlı olarak yaşayanlar asla geri adım atmazlar çünkü onlar, Mesih'le birlikte sonuna kadar devam edeceğimizin güvencesini veren Kutsal Ruh tarafından korunurlar. (Efesliler 1:13-14)
İbraniler kitabının yazarı bu gerçeği 39. ayette doğrulamaya devam ediyor:
“Ama biz cehenneme dönenlerden değil, canın kurtarılacağına inananlardanız.”
Gerçek Hristiyan sonuna kadar inanandır.
Dolayısıyla bir Hristiyanın yaşamı; bizi kurtaran, bize güç veren, bizi cennete mühürleyen ve gücü sayesinde sonsuza dek korunacağımız Tanrı'ya imanla yaşanan bir yaşamdır.
Günlük iman yaşamı, Tanrı'yı Sözünde (Kutsal Kitap) ve dua aracılığıyla aradıkça ve Mesih benzerliği hedefi bizimkine benzeyen diğer Hristiyanlarla birleştikçe büyüyen ve güçlenen bir yaşamdır.